ბოლო დროს ახალმა ტენდენციამ იჩინა თავი – მსოფლიოში ცნობილი მოდის სახლებისთვის მნიშვნელოვანი ხდება კულტურული მემკვიდრეობა და მისი დაფინანსებისა თუ გადარჩენის საკითხი.

ამის თვალნათელი მაგალითი არის იტალია, სადაც მსგავსი შემთხვევები უკვე მრავლად შეიმჩნევა. იტალია გამოირჩევა იმ ძეგლების სიმრავლით, რომლებიც იუნესკოს სიაში არის შესული, ამის პარალელურად ძეგლების რეაბილიტაციაზე გამოყოფილი თანხები, რომლებიც ქვეყნის ბიუჯეტში არის გათვალისწინებული მკვეთრად შემცირდა.

სწორედ ამის გათვალისწინებით ძეგლების შენარჩუნება კერძო ინვესტორებმა აიღეს საკუთარ თავზე, მეტწილად, იტალიის მოდის ინდუსტრიამ ითავა ეს მნიშვნელოვანი როლი. ერთ-ერთი პირველი იყო ბრენდი Tod’s, რომელმაც განახორციელა 25 მილიონი ევროს ინვესტიცია კოლიზეუმის რესტავრაციის პროექტის განსახორციელებლად.

 

შემდეგი ტენდენციებს შეურთდა ბრენდი Diesel, რიალტოს ხიდის რეაბილიტაციაზე ბრენდმა 5 მილიონი ევრო დახარჯა. ბრენდმა Fendi-მ თავისი 2,5 მილიონ ევროიანი წილი შეიტანა ცნობილი ტრევის შადრევანის რეაბილიტაციაში. აღნიშნულ ბრენდებს არც Prada ჩამორჩენია და მანაც გაიღო ფული თავისი ფონდიდან ვენეციაში რიგი ძეგლების სარეაბილიტაციო სამუშაოებისათვის. მსგავსი სიტუაცია არის საფრანგეთშიც, მაგალითად ამ წუთისთვის Dior-ის მოდის სახლი, აფინანსებს ვერსალის სასახლის რეაბილიტაციის პროექტს.

ცნობილი ბრენდების ფინანსური კონტრიბუცია მსგავსი პროექტების განსახორციელებლად არის საკმაოდ დიდი და მაინც, რას იღებენ ისინი ყოველივე ამის სანაცვლოდ?! ისევ იტალიის მაგალითს რომ დავუბრუნდეთ, მსგავსი ქმედებები პიარისა და მარკეტინგის მძლავრი იარაღია. მაგალითად: ტრევის შადრევანის რეაბილიტაციის სანაცვლოდ, ბრენდის ლოგო და ონფორმაცია კონტრიბუციის შესახებ ოთხი წლის განმავლობაში იქნება განთავსებული ცნობილი ძეგლის ოფიციალურ ვებ-გვერდზე.

Diesel-ს რეაბილიტირებულ ხიდებზე აქვს საკუთარი ბილბორდების განთავსების უფლება. თუმცა სახელმწიფო ბიუჯეტის შემცირების ფონზე არც ადგილობრივ მოსახლეობას და არც მთავრობას, დიდად არ ადარდებს ბრნდებით აჭრელებული ვებ-გვერდები, ქუჩები თუ ხიდები, მთავარია ტურისტების მოსაზიდად საჭირო ცნობილი ძეგლები რეაბილიტირებული და მოვლილია. ამ შემთხვევაში ორივე მხარე მოგებული და კმაყოფილია.